Pachamama (ook wel Mama Pacha) betekent Moeder Aarde of Moeder Wereld.
Tijdens mijn studie, Talen en Culturen van Latijns-Amerika, leerde ik over de inheemse bevolking van de Andes en hun relatie met de grond, de aarde, de wereld om hen heen. De naam Pachamama is bij mij altijd blijven hangen.
De naam riep voor mij het gevoel uit mijn kindertijd op, die van diepe verbondenheid met alles wat leeft. Maar ook de dankbaarheid die je kunt voelen. Hoeveel mensen verlangen niet naar rust en stilte? Hoeveel heb je daar eigenlijk voor nodig? Meestal ervaren ze dat pas als ze buiten zijn, met niets anders dan zichzelf en de kalme onderstroom van het leven dat al eeuwen en eeuwen doorgaat en doorgegeven wordt.
Mijn eerste kennismaking met Yoga voelde hetzelfde. Yoga zet je met beide benen op de grond en zorgt dat je je (weer) verbonden voelt. Yoga maakt je bewust van je fysieke lichaam, de plek en ruimte die je letterlijk maar ook figuurlijk inneemt. Yoga laat je ervaren hoe en wat je denkt, voel, denkt te weten, denkt te voelen en hoe dat jou beïnvloedt.
De wijze waarop we met de aarde omgaan is een reflectie van hoe we met onszelf omgaan. Voor mij is ‘de natuur’ niet iets dat buiten ons ligt, het bos waar je in wandelt of de vogels in je tuin. De natuur bén je. Wij zijn als mens verbonden met alles wat leeft. Al ons handelen of het nalaten er van, heeft gevolgen voor de samenhang.
In onze huidige samenleving zijn we vaak vervreemd van de natuurlijke stroom, van de Natuurlijke Cyclus. We kennen de seizoenen maar koppelen deze nauwelijks meer aan ons dagelijks bestaan of aan onze eigen levenscyclus. Terwijl deze natuurlijke cyclus van geboorte, groei, oogst, verval, dood, geboorte enzovoort ons veel kan leren en helpen.
Alle klimatologische veranderingen ten spijt, de natuur kent haar eigen wijsheid en aanpassingen en toont deze nog altijd.
Voor mij sluit het leven volgens de Natuurlijke Cyclus naadloos aan bij het leven volgens de Yoga levenswijze.
Yogapraktijk Pachamama